* พรสวรรค์ยิ่งใหญ่ของมนุษย์ คือการที่เราสามารถเอาใจเขามาใส่ใจเราได้
* สิ่งที่แข็งที่สุด เอาชนะได้ด้วยสิ่งที่อ่อนที่สุด
* เมื่อประตูบานหนึ่งปิด อีกบานหนึ่งก็เปิด แต่บ่อยครั้ง เรามัวแต่จ้องประตูบานที่ปิด จนไม่ทันเห็นว่ามีอีกบานที่เปิดอยู่
* อย่ามัวค้นหาความผิดพลาด จงมองหาหนทางแก้ไข
* อารมณ์ขันเป็นสิ่งยอดเยี่ยมที่สุดที่ช่วยรักษาสิ่งอื่นได้ เพราะทันทีที่เกิดอารมณ์ขัน ความรำคาญและความขุ่นข้องหมองใจจะมลายไป กลับกลายเป็นความเบิกบานแจ่มใสของจิตใจ
* อย่ากลัวที่จะนั่งหยุดพัก เพื่อคิดไตร่ตรอง

วันอังคารที่ 18 สิงหาคม 2020 เวลา08.30-16.00น. ฝ่ายงานธรรมทูตอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ โดยมีคุณพ่อสมเกียรติ บุญอนันตบุตร ผู้อำนวยการฝ่ายฯ จัดเข้าเงียบให้เจ้าหน้าที่ประจำปี โดยได้เชิญคุณณัฐสิทธิ อัฐธรรมรัตน์ ฆราวาสผู้ทำงานเกี่ยวกับธรรมทูตของคุณพ่ออนุรักษ์ ประจงกิจ มาแบ่งปัน ณ ห้องประชุมชั้น 4 อาคารแคทเทอรีน บ้านพักพระสงฆ์ อัสสัมชัญ บางรัก ในการเข้าเงียบครั้งนี้ คุณพ่อวุฒิไกร ชินทร์นลัยเข้าร่วมด้วย จากนั้นเป็นพิธีเดินรูป 14 ภาค และเคารพศีลมหาสนิท โดยคุณพ่อทัศมะ กิจประยูร และพิธีบูชาขอบพระคุณปิดการเข้าเงียบโดยคุณพ่อสมเกียรติ บุญอนันตบุตร และคุณพ่อวุฒิไกร ชินทร์นลัย ณ วัดน้อยอัสสัมชัญ

     ความเชื่อสำคัญของคริสตชนคาทอลิกเรามีศูนย์รวมอยู่ที่การเชื่อว่าพระเยซูเจ้าทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระผู้ไถ่ แต่ศาสนาคริสต์เป็นมากกว่าชุดความเชื่อ นั่นคือเป็นแนวทางการดำเนินชีวิต ความเชื่อแบบคริสตชนต้องส่งผลเป็นการใช้ชีวิตรักและรับใช้ผู้อื่น มิฉะนั้นมันจะเป็นความเชื่อที่ไม่จริงใจและเปล่าประโยชน์ หลักธรรมของคริสตชนช่วยให้เราค้นพบว่าควรดำเนินชีวิตอย่างไรให้เป็นไปตามพระวจนะของพระเจ้า ดังที่พระเยซูเจ้าและพระศาสนจักรเปิดเผยแก่เรา
หลักธรรมของคริสตชนคืออะไร? CCC 1731-1738

ความหวังของคริสตชนคืออะไร

ความหวังเป็นคุณธรรมเกี่ยวกับพระเจ้าที่ช่วยเราให้ใฝ่หาอาณาจักรสวรรค์และชีวิตนิรันดรเป็นความสุขของเราคือ พระเจ้านั่นเอง (เทียบ คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ข้อ 1817) ดังนั้น ความหวังแท้จริงจึงไม่เป็นสิ่งของแต่เป็นพระบุคคล ไม่มีพื้นฐานในสิ่งที่อันตรธานซึ่งอาจถูกลิบไปก็ได้ แต่มีพื้นฐานในพระเจ้าผู้ประทานพระองค์เองแก่เราอยู่เสมอ

ในปี 2007 สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16 ทรงเขียนพระสมณสาส์นว่าด้วยเรื่องความหวังของคริสตชน ที่มีชื่อว่า “รอดพ้นด้วยความหวัง” (Spe Salvi) พระองค์ทรงสรุปว่า “ความหวังอันยิ่งใหญ่ซึ่งต้องเป็นความหวังที่อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่างคือ พระเจ้าผู้เดียวเท่านั้น ผู้ทรงรวมความเป็นจริงทั้งหมดไว้ และทรงเป็นผู้สามารถประทานสิ่งที่ลำพังตัวเราเองไม่อาจบรรลุถึงได้... พระเจ้าทรงเป็นรากฐานของความหวัง มิใช่เทพเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง แต่เป็นพระเจ้าผู้ทรงมีพระพักตร์แบบมนุษย์และทรงรักเราจนถึงที่สุด ทรงรักเราแต่ละคนและทรงรักมนุษยชาติทั้งมวลด้วย” (Spe Salvi , ข้อ 31)

พระสมณสาส์นฉบับนี้เป็นผลงานยอดเยี่ยมที่ซึมซาบธรรมประเพเณีของพระศาสนจักรอย่างลึกซึ้ง มาจากหัวใจของผู้อภิบาลสัตบุรุษและรู้ถึงแรงบันดาลใจรวมทั้งความวิตกกังวลของเขา ขอสรุปความคิดหลักของพระสมณสาส์นฉบับนี้ โดยตอบคำถามง่ายๆ ดังต่อไปนี้