สมศรีและสดศรี ทั้งคู่เป็นหัวหน้าของชาวนาของเจ้านายเจ้าของนาคนเดียวกัน ถึงแม้ทั้งคู่จะเป็นเพื่อนกัน แต่วิธีการทำงานของทั้งสองแตกต่างกัน
สมศรีจะเตรียมงานของตนไว้อย่างรอบคอบ มิใช่สำหรับงานวันรุ่งขึ้นเท่านั้น แต่สำหรับสัปดาห์หน้า สำหรับเดือนหน้า และสำหรับฤดูหน้าด้วย ส่วนสดศรี ถึงแม้เป็นหัวหน้าคนงานเธอกลับไม่ได้เตรียมการล่วงหน้าไว้เลย ทีมคนงานของเธอจึงประสบความยุ่งยาก ขาดอุปกรณ์ทำนาขาดสิ่งจำเป็นสำหรับงานของตน

     สดศรี ยังจำประสบการณ์ที่ไม่ดีนี้ได้ เมื่อปีที่แล้วฤดูฝนมาก่อนกำหนด ทีมสมศรีได้เตรียมปุ๋ยไว้ล่วงหน้า สมศรีและทีมงานรวม 5 คน จึงสามารถนำปุ๋ยหว่านให้แก่ต้นข้าวอย่างทั่วถึงทั้งแปลงได้ทันเวลา ส่วนตัวเอง (สดศรี)กับลูกทีมอีก 4 คน กลับไม่มีปุ๋ยสักเม็ดสำหรับใช้กับต้นข้าวของตน โชคดีที่สมศรีใจกว้างมาก บอกว่าของเขามีปุ๋ยในโกดังเหลือพอที่จะแบ่งให้ ทีมของตน (สดศรี) จึงรอดพ้นจากการถูกติเตียนจากเจ้าของนา
     มาวันหนึ่งหลังจากงานหนักของทั้งสองทีมงานผ่านไปแล้ว ทั้งสองทีมรอเพียงอย่างเดียวให้ต้นข้าวออกรวงและรอเก็บเกี่ยว สดศรีจึงแอบถามสมศรีว่า ทำไมจึงยอมให้ยืมปุ๋ยทั้งๆที่ตัวเอง (สดศรี) ไม่ได้ขอเลย สมศรีก็ยิ้มและตอบว่า แปลงนาของเราเป็นแปลงเดียวกัน ของเจ้าของเดียวกัน ทั้งสองทีมจึงต้องร่วมมือกัน ถ้าต้นข้าวของแปลงนาใหญ่นี้ครึ่งหนึ่งมีต้นข้าวงาม แต่อีกครึ่งหนึ่งต้นไม่งามหรือขึ้นไม่เต็มแปลง (เพราะขาดปุ๋ย) ครึ่งที่มีต้นข้าวเต็มแปลงก็จะถูกแมลงมา รบกวนมากขึ้น และอีกอย่างหนึ่งคงจะดูเป็นเรื่องแปลกถ้าเจ้าของมาเห็นความแตกต่าง จึงควรที่จะร่วมมือกันให้ทั้งแปลงได้ผลิตผลที่ดีเหมือนกัน สดศรีเมื่อได้ยินข้อคิดนี้แล้ว ก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย และขอบคุณสมศรีที่ให้ข้อคิดชีวิตที่ดีนี้แก่ตนเอง และหลังจากนั้น สดศรีก็เปลี่ยนวิธีการทำงานของตนตามแบบของเพื่อนที่ดีของตน
....................................................
มธ. 25: 1-4
“อาณาจักรสวรรค์ เปรียบได้กับหญิงสาวสิบคน ถือตะเกียงออกไปรอรับเจ้าบ่าว ห้าคนเป็นคนโง่ อีกห้าคนเป็นคนฉลาด หญิงโง่นำตะเกียงไป แต่มิได้นำน้ำมันไปด้วย ส่วนหญิงฉลาด นำน้ำมันใส่ขวดไปพร้อมกับตะเกียง”
(ที่มา : ราฟาแอล, 2015 ชีวิตเริงร่า, กรุงเทพฯ หน้า 178 – 179)