ชายชราผู้รู้ตัวว่าตนใกล้จะหมดเวลาได้เรียกลูกชายมาหาที่ข้างเตียงยื่นนาฬิกาเรือนหนึ่งส่งให้บุตรชายกล่าวว่า "นาฬิกานี้เป็นของปู่ที่มอบให้พ่อก่อนจากไป อายุมันมากกว่า 200 ปีแล้ว ก่อนที่พ่อจะมอบให้ลูก ขอให้ลูกนำนาฬิกานี้ไปที่ร้านนาฬิกาตรงหัวมุมถนน สอบถามเขาดูว่าราคาของมันมีค่าสักเท่าไหร่"

         ลูกชายทำตามที่บิดาบอก แล้วกลับมาบอกว่า "ร้านหัวมุม ตีราคาให้ 5 เหรียญครับพ่อ"
         บิดาบอกลูกชายว่า "ลองไปถามที่ร้านกาแฟดูสิว่า เขาจะให้ราคาเท่าไหร่"
         ลูกชายก็ไปตามคำบิดา แล้วกับมาบอกว่า "เขาก็ให้ 5 เหรียญครับ เขาว่าสภาพมันเก่ามากแล้ว"
         บิดาบอกบุตรว่า "ลูกเอ๋ย เจ้าจงเดินไปที่พิพิธภัณฑ์ ถามเขาสิว่านาฬิกานี้มีสักเท่าไหร่"
         บุตรชายหายไปพักใหญ่แล้วกลับมาบอกบิดาว่า
         "เขาเสนอเงินให้ผมจำนวนหนึ่งล้านเหรียญ เพื่อแลกกับนาฬิกาของปู่ครับ"
         บิดาขึงบอกลูกชายว่า "นี่คือบทเรียนที่พ่อขอมอบให้เจ้า จงรู้ค่าของตัวเอง
         ที่ที่เป็นของเจ้าจะมองเห็นคุณค่าแท้จริงของเจ้า
          จงอย่าบ่นว่าเคืองโกรธ เมื่อผู้คนไม่เห็นค่าเจ้า ผู้ที่เห็นคุณค่าของเจ้าจะชื่นชมในสิ่งทีเจ้าเป็น
          และตัวตนของเจ้า จงเคารพและเห็นคุณค่าของตนเอง"

         ที่มา : นิตยสารแม่พระยุคใหม่ ราย 2 เดือน ฉบับที่ 230 ปีที่ 39 มีนาคม - เมษายน 2020/2563 หน้า 38