18 ตุลาคม 60
นักบุญลูกา (ศตวรรษที่ 1)
ผู้นิพนธ์พระวรสาร

     ดันเต กวีมีชื่อชาวอิตาเลียนเรียกนักบุญลูกาว่า “นักเขียนที่บรรยายความอ่อนโยนของพระคริสตเจ้า” นักบุญลูกา ถือกำเนิดที่เมืองอันติโอค และได้มีอาชีพเป็นนายแพทย์ (คส 4,14) หลังจากที่ได้กลับใจแล้ว ก็ได้กลายเป็นเพื่อนร่วมทางคอยให้บริการแก่นักบุญเปาโล (ฟม 24, 2 ทม 4,11 ; กจ 16,10 – 17 ; 20-21 ; 28) เป็นไปได้ที่ท่านได้อยู่เคียงข้างนักบุญเปาโลในวาระสุดท้าย (ของนักบุญเปาโล) (2 ทธ 4,11)

     การถือกำเนิดเป็นชาวกรีกและกาสืบเชื้อสายมาจากคนต่างศาสนาของท่าน รวมทั้งการร่วมงานของท่านในงานแพร่ธรรมกับนักบุญเปาโล ปรากฏให้เราเห็นบ่อยพอสมควรภายใต้ทรรศนะหลายๆประการด้วยกัน ทั้งในการประกาศพระวรสารและในงานเขียนของท่าน
     เนื้อหาสาระสำคัญของพระวรสารของนักบุญลูกาคือ การยอมรับชนทุกชาติไปสู่ความรอด (ลก 3,6 ; 7,1-9 ; 13, 28-30) และการมีส่วนร่วมในพระราชัยของชนทุกชั้น ซึ่งในพระธรรมเก่าได้ถูกตัดออกให้ร่วมจารีตพิธีมิได้ เช่น พวกคนจนน่าสงสาร พวกคนบาป พวกคนอ่อนแอทุพพลภาพ พวกสตรี และคนต่างศาสนา (ลก 5, 29-32; 7, 36-50 ; 8, 1-3 ; 10 , 21-22) พระวรสารของท่านทั้งหมดเป็น “การแจ้งข่าวที่น่ายินดี” คือ พระเยซูเจ้าทรงเป็นพระผู้ไถ่ และพระองค์ทรงเป็นองค์คุณงามความดีทั้งครบ เป็นองค์ความเมตตากรุณา เป็นองค์ความอ่อนโยน และเป็นองค์ความยินดี นักบุญลูกาได้แสดงให้เห็นว่า ชีวิตและพระภารกิจของพระเยซูเจ้า เป็นเสมือน “การเดินทาง” ที่มุ่งสู่กรุงเยรูซาเล็ม สู่เนินกัลวารีโอ และที่สุดสู่พระเกียรติมงคล
     ส่วนหนังสือ “กิจการอัครธรรมทูต” สำหรับนักบุญลูกาแล้ว เป็นเสมือน “ประวัติ(ของ) การแจ้งข่าว” ของพระศาสนจักรที่มีลักษณะเป็นธรรมทูตในโลกโดยอาศัยฤทธิ์อำนาจของการดลใจที่ทรงพลังของพระจิตเจ้า ท่านนักบุญได้เล่าถึงการแผ่ขยายพระวาจาและรหัสธรรมแห่งพระเยซูคริสตเจ้า โดยการทำงานของบรรดาอัครธรรมทูต ของบรรดาสานุศิษย์ ของพวกอนุสงฆ์ และแม้กระทั่งของพวกสัตบุรุษเอง ก่อนอื่นหมด ท่านได้เล่าถึงกิจกรรมนี้ของพระศาสนจักรที่กรุงเยรูซาเล็มก่อน แล้วเน้นการแพร่ธรรมครั้งแรกๆ ในประเทศปาเลสไตน์และบริเวณใกล้เคียง ต่อจากนั้นก็เป็นการแพร่ธรรมครั้งสำคัญๆของนักบุญเปาโล เป็นพระคริสตเจ้าเสมอที่ทำงานในตัวอัครธรรมทูต โดยอาศัยพระจิตของพระองค์ ซึ่งได้บันดาลให้สิ่งสร้างใหม่ๆ เกิดขึ้นในโลก
     นักบุญลูกาเอง ซึ่งเป็นผู้เขียนกิจการอัครธรรมทูต ได้รู้สึกทึ่งและพิศวงในหมู่พวกอัครธรรมทูต ได้รู้สึกทึ่งและพิศวงในหมู่พวกอัครธรรมทูต ที่เพิ่งออกจากห้องชุมนุมสวดภาวนา ว่าพวกท่านเหล่านั้นเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ประกอบด้วย “หัวใจเดียวและจิตใจเดียว” (เทียบ กจ 4,32)
คำภาวนาทูลขอและข้อปฏิบัติ
1. ให้พระวรสารของนักบุญลูกาช่วยเราให้เข้าใจความอ่อนโยนของพระเยซูคริสตเจ้า
2. ให้เรารู้จักผูกมัดตัวเองในการฟังพระวาจาพระเจ้า
3. ขอให้การมีส่วนร่วมในปังก้อนเดียวกันในบูชามิสซาช่วยเราให้มีความรักฉันท์พี่น้องอย่างแท้จริง
4. ขอพระเยซูเจ้าโปรดบันดาลให้กลุ่มคริสตชนมีน้ำหนึ่งใจเดียวกันเสมอๆ
(ที่มา : ย.วีรศักดิ์ วนาโรจน์สุวิช, ประวัตินักบุญตลอดปี, นครปฐม, วิทยาลัยแสงธรรม สามพราน, 1985 หน้า 428 -430)